*** (wiersz)

siedzimy tak obok siebie
już chyba trzecią godzinę
do moich myśli zakrada się
zachęcający cicho Morfeusz

wydaję mi się, że coś mówisz
jakbyś siłą jednych dłoni
chciał przewrócić wielki mur
uprzedzeń wszystkich ludzi

w krzyku i błaganiach
nie słyszę nawet szeptu
jestem dźwiękoszczelna

nie sztuką jest widząc ocean
wyobrazić sobie szklankę wody
trudniej jest w jednej nucie
opisać całą symfonie

bo nikt nie chciałby przecież
wysłuchać tylko preludium