dziękuję ci bardzo (bo co innego mam powiedzieć) (wiersz)

cały tekst znów oparty na tautologiach, za dużo zaimków. Prócz tego szczególnie razi niegramatyczny zbitek wersów - "widzą to czego ty
nawet potykając się o to
tego nie zauważysz"

Warsztatowo kiepsko, przesłanie ciekawe.
;-)

wiem, wiem, Ciebie razi, dla Ciebie niedobrze, ale Ty wiedz, że dla mnie i przeze mnie jest to pożądany i jak najbardziej dobry sposób i cel, żeby wiersz (dla Ciebie tylko tekst) był tym, czym chcę (żeby był). w każdym razie tautologia (oczywiście tylko wtedy, kiedy jest w moich tekstach, a nie kiedy /ma być, bo/ Ty ją widzisz), jak i za dużo zaimków i kilka jeszcze manier, tylko dodają uroku, a nawet stanowią o wartości mojej twórczości [nawet mi się zrymowało, powinnaś być zadowolona, bo zrymowało się na miarę Twojego perfekcyjnego poczucia piękna i idealizmu, czego przecież i tak w gruncie rzeczy w życiu i w twórczości nie ma]. no właśnie, zapomniałem, że Ty jesteś idealistką, że dla Ciebie nie liczy się życie takie jakie jest, z przywarami i z duszą na wierzchu (a więc nie tylko w głębi), tylko liczą się przesądy doskonałości, a tym samym jedna wielka wtórność. Ty zawsze stoisz w szeregu i gdzie tam Tobie wyjść/wyrwać się poza opłotki, czegóż innego, jeśli nie urawniłowki, a co najmniej poprawności (żeby tylko literackiej), a więc tego (poza to), co tylko spłaszcza i uziemia człowieka (przynajmniej do tego, co było i jest) i już ani kroku więcej.

Sylwka Fiwo
warsztat masz dobry, a może nawet wyśmienity. i nic poza tym :)

abojawiem, gdybyś ten komentarz poniżej rozbił na wersy wyszedł pdoobny bełkot do tego, który nazywasz wierszem ... dziwny zbieg okoliczności, podobnie jak dedykacja

Paulina Wielbicka
No pewnie, że jeśli coś dla kogoś nie jest do pojęcia, a więc jest bełkotem, to zawsze jeszcze nożna nad tym (po)gdybać. chociaż można się też zreflektować, ale to trzeba by było podejść do rzeczy bez nastawienia i uprzedzeń, ale widocznie dla niektórych osób, to już jest nie do pomyślenia, a nawet nie do wyobrażenia sobie, no i cóż to ma być za zbieg okoliczności, kiedy (co by nie mówić) to, co Ty uważasz za wady, ja uważam za zalety i to praktyczne i chwalebne zalety, żeby po prostu wiersz był wierszem, a nie laurką, czy pobożnym życzeniem, czyli czymś oderwanym od życia. i co za tym idzie, mało co nas (ludzi pióra) tak bardzo odrywa od życia, jak właśnie język, tzw. literacki, który mówi swoje, a życie mówi swoje/po swojemu.

Średnie