Literatura

Kobieta nieszczęsna (wiersz)

Katarzyna Markiewicz

 

 

W otchłani niebios

swe myśli spowiła

wianek marzeń

skryła w chmur srebrzystym puchu

nierozumiana

w świecie 

zbutwiałych serc

kreatur ludzkich

marionetek pociąganych za sznurki.

 

Ogołocona

ze szlachetnych uczuć

wzniosłych chwil

niegdyś częstych towarzyszy zdarzeń

wypłakuje swe oczy

w niepewności

następstw słów

wypowiadanych bez rozmysłu

w obawie przed utratą

garstki kamyków szczęścia

które jej pozostały.

 

Kobieta nieszczęsna

przesiąknięta zgnilizną świata

podłością

nieludzkich języków.


fatalny 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Mithril
Mithril 10 stycznia 2014, 18:02
patetyczny nadczynnościowiec w ramkach przegadania oraz inwersji
- wtórne i pamiętnikowe + lyterufka i dwie kropki robiące za całą interpunkcję
przysłano: 10 stycznia 2014 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca