KONGO (wiersz)

Dżentelmeni na ulicach Brazzaville
słuchają rytmów Papy Wemby
króla afrykańskiej rumby
przyglądają się mieszkającym po drugiej stronie
braciom z Kinszasy
którzy podobnie jak oni przemierzają ulicę
przemieszczają się pomiędzy
faktyczną biedą a fikcją luksusu

Lśnią dachy z przerdzewiałej blachy falistej
biedota w sandałach Ho Chi Minha
wyciętych ze zużytych opon samochodowych

Trzeba na co dzień nieodświętnie
pachnieć wodą toaletową Yves Saint Laurent
spacerować w szykownych tweedowych
garniturach w różu i fiolecie
z deseniem asymetrycznej kratki
w eleganckich butach wykwintnych koszulach
kwiecistym krawacie kapeluszu i laską
nieodpalonym cygarem Montecristo
lub Partagas w ręce

W barze Błękitna dłoń
jednym tchem mówić o Haute Couture
stylu Pierre Cardin – Dior – Prada – Versace
o czym pisano w żurnalach
mieć w małym palcu nie nosić podróbek
żadnej znanej odzieżowej marki
jedynie oryginały pierwszego sortu
by nie popaść w bluźnierstwo tracąc radość
życia

Alias Filut a może Prometeusz
ja o posmaku spełnienia
Ubranie to wehikuł do świata który odszedł
i został tylko posmak

Następnie nastał czas
skodyfikowanych wartości formułujących
nowego obywatela
czas rzeczy dozwolonych
w ekspresji indywidualnej i tych zabronionych
pod groźbą kary
za przypominanie okresu kolonialnego
przez Trickstera
on to zrobił się przed lustrem na bóstwo
i okupił tę rzecz głodem

Widok wprowadza mnie w dobry nastrój
jego obywatelskie nieposłuszeństwo
niezłomna postawa i wiara w to że powinien
iść pod prąd by odzyskać
swoją nieujarzmioną przez okoliczności
tożsamość