Literatura

*** (wiersz)

Arturro

na cóż te syte góry

bogactwa nie przeżyte

w głowie głęboko ukryte

jak każdy on też żyć pragnie

cała ta udręka

bolesne cierpienie 

było mu to przypisane 

przez durni z niewiedzy ukartowane

jak teraz  żyć

jak chodzić po ziemi ojczystej

szary chodnik,dym płot

wszystko  zniknie

nie odnajdziesz już śladu buta na trawie

nie pomyślisz o tym samym

wszystko to już  przeszłość

zostajesz sam czas o tym zapomnieć

na próżno płacz ludzkie jęczenie

nic i nikt nie odwróci tego czynu złego

wyroku Bożego tak niesprawiedliwego

zostawił wszystko

z ludzkich serc zabrał wszystko

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Arturro
Arturro 9 marca 2014, 12:21
pamięci wujkowi
przysłano: 9 marca 2014 (historia)

Inne teksty autora

tak nagle...
Arturro
pamiętam
Arturro
***
Arturro
babcia
Arturro
marność
Arturro
kres
Arturro
***
Arturro
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca