okruchy

Ata

strzepuję z siebie
wieżowce ulice mosty
niech porwą je skrzydła
wrastających we mgłę dni

przecież
odejścia są częścią drogi
szarym puchem na niebie
co wędrówką odkrywa słońce

Ata

Wiersz · 19 listopada 2014

Mithril

...tą razą poza zainteresowaniem

· Zgłoś · 10 lat
Anonimowy Użytkownik

Końcówka trochę się rozmywa, ale pierwsza się podoba, ciekawe rozwiązanie frazo-twórcze

· Zgłoś · 9 lat