Ślad się znów urwał.
Spacerowałem po śniegu
ciągnąc krok za krokiem
po odciskach stóp zmarzniętych ptaków.
Ta zimna mnie koi
jestem jej pustelnikiem
ona – mą spowiedniczką.
Lecz.
Widzę słońce.
Rozpływa się wszystko.
Alex Gregor
Wiersz
·
1 sierpnia 2015
-
Mi Lozgrabny rzut do kosza i po kłopocie· Zgłoś · 9 lat -
xminutkaA teraz proszę, wyobraź sobie odciski stóp zamarzniętych ptaków. Co widzisz?· Zgłoś · 9 lat
-
Alex GregorDokładnie to: https://pixabay.com/p-91240/?no_redirect· Zgłoś · 9 lat
