ICE MAMA

Hej, mamo, tak dawno mnie nie odwiedziłaś.

Smutek w mym pokoju rozprzestrzenia się szybko po całym domu.

I jest tylko w nim, bo nie otwieram okna.

Aby nikt inny go nie poczuł,

bo współczucie zrodzi się w moim sercu.

Właśnie kolejny dzień odgrzewam zupę zrobioną przez Ciebie.

Niedobrą, bo

prawdą w twarz, źle gotowałaś.

Ale jest Twoja i nigdy się nie kończy.

Jest wieczna, lubię ją.

Kiedy raz na rok wyjdę do sklepu ulicę dalej,

bo głębiej chodzić się boję,

rozmawiam z jedną panią

właśnie o Tobie.

Bo jako jedyna z moją ukochaną plotkowała.

I co drugą sobotę każdego miesiąca,

z miłym uśmiechem, choć pani mówi, że szczery to on nie był,

na kawę umawiała.

A nikomu nie przyszłoby do głowy, że z tego samego marketu 

mocne papierosy paliła.

Bo ruszać się lubiła, tańczyć i skakać.

Zabawna dziewczyna,

towarzyska, Bogumiła, 

codziennie gorzką wódę chlała.

I zasnęła.

Na zawsze.