wyrzutów nie czyńcie (wiersz)

gwoli sprawiedliwości trzeba przyznać
to jest prawa dłoń

palec serdeczny uwiera obrączka (a jak)
piecze czyżby ukąszenie 
zalegalizowanej żądzy bójcie się 
bo to lubicie joker

z waszego rękawa błazen wie że wolno mu (ma się

rozumieć) wszystko właściwie wy-je-mu 
klaskać będziecie a on 
po kilku kolejkach czkawki z uśmiechem podziękuje

wam przyklaśnie poprawi krawat albo ssąc kciuk 
jako karykatura noworodka obgryzać będzie paznokcie wierząc 
w chirurgiczną ostrość i precyzję dziąseł patrzę i zastanawiam się 
gdzie i jak

wyciekła mi pamięć
wracając do rzeczywistości 
z czystym sumieniem 
wyrzutów nie czyńcie bo mały palec

papilarną tożsamością ociera się
o istotę kciuka środkowy sztywnieje 
belką w oku udając istotę przyrodzenia i

zasadniczość wskazujący zmienia kierunek
staje się rzęsą 
urwaną

uwiera

bójcie się bo 

to lubicie i jest 
 

jeszcze lewa dłoń  (o nogach