ludzką życzliwością napawam się odkąd (wiersz)

w letnie popołudnie

pisaliśmy na piasku patykami

dowiedział się o tym deszcz

i skrócił wieczną miłość właścicielom inicjałów

kiedy ścigaliśmy wiatr

dogonił mnie paź królowej

przysiadł na wyszytym kwiatku

nawet nie złożył skrzydeł

dziecięce buzie wykrzywiła zazdrość

wpatrywały się bez mrugnięcia okiem

włożono mi za bluzkę gałązkę pokrzywy

i wykluczono ze stada

nie przeczuwałam

że w dorosłym życiu nic się nie zmieni