ile trzeba tyle wystarczy (wiersz)

Żeby się czasem nie rozkleić

zwyczajnie trzeba nie wytrzymać.

Możecie wszyscy po kolei

całować mnie, tam gdzie Tuwima.

Panie ministrze, pan gdy bierzesz,

gdy mnie okradasz żeby przeżyć,

i nie mój premier, i wasz prezes

całujcie tak,by włos się zjeżył

I ty namiętnie zaperzony

poeto z trudnym przecineczkiem,

i ty poetko spod ambony

możecie trochę mnie, troszeczkę...

A ci co myślą, że wymyślą

historię niezłomności pełną

i gnidom chcą ordery przypiąć

od razu mogą całą gębą!

I pani z ZUS-u, ta z okienka,

która jechała ze mną krótko,

mimo, że była prawie piękna,

może mnie lekko, wręcz leciutko...

Ostatnie miejsce dla frajera

co na zielonym się zatrzymał.

A jutro znowu się nazbiera

tych co mnie mogą- jak Tuwima.