tobie bo komu? (wiersz)

Tyle tu padło pięknych wierszy

i tyle słów zmieniono w potok,

że pośród rozsrebrzonej treści

zamieniam naszą miłość w złoto.

Mówisz, że potrzebujesz wyznań,

że chociaż raz na jakiś miesiąc,

by przysechł żal na twoich bliznach

po pisaninie do kotleta.

Smutniejesz nagle,gdy się chwalę,

że ciebie biorę kiedy zechcę,

że w tobie jestem duchem ciałem,

że w tobie tak po prostu... jestem.

Tyle tu padło słów za darmo,

tyle tu wierszy wybuchało,

a moją miłość, tę niezdarną

jakoś ocalić się udało.