LUSTRO III CZYLI ABSTRAKCJA (wiersz)

Ducha Świętego powiewem
zdmuchuje w Niedzielny obiad

Lustro miłości pełne
oczy niewinnej istoty

w których przegląda się bezustannie

wannie kąpieli - ciepłej wannie.

             ***
pokręcone drogi prowadzą
Lustro swoim odzwierciedleniem
podpowiada jak żyć 
Lustro w którym widzę nie tylko siebie.

po razach pęknięcia

poskładane

i tylko iskierka gdzieś porusza
obraz widziany Telimeny z Pana Tadeusza.

Lustro! źródlane odbicie
na całe ziemskie i nie ziemskie życie.