języki (wiersz)

język mówi

język śpiewa

język chlaszcze wióry znosi

zapamiętał pole

puste

i grząskie chaszcze

gdzie i kiedy

w którym kącie

czarne błyszczy lotem

 ktoś

wyścieli  białym  złotem

komu

uszy więdną czasem

komu

pachnie ambarasem

zawsze

smutek mokrym okiem mruga

tam  - gdzie

wichry i szaruga

jaki 

świat  zaprosił

takie skały toczy

a - może

ranna zbudzi zorza

przemaluje szarość dnia

i zaśpiewa 

teraz ja