Literatura

- (wiersz)

Gosia Rąpała

Jestem dzieckiem wszechświata 

moje kości są pyłem gwiazd

a woda we mnie jest tą samą od zawsze

 

Nie tworzę zasad i nakazów

nie podlegam państwom i prawom ludzkim

nie ogranicza mnie religia

nie kieruje mną wola

nie ma nic co dzierżyłoby moje sumienie i duszę

nie stosuje się do roli

nie wiąże mnie rodzina

nie kształtuje mnie społeczeństwo

mnie jestem chora

 

Jestem światem

jestem atomem

jestem każdym promieniem

jestem miłością, natchnieniem i strachem 

jestem niezbadanym oceanem 

wszystkim i niczym

 

nie mam władzy, bo jej nie potrzebuję

niesie mnie prąd, którego nie zmierzysz  


słaby+ 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
marzena
marzena 3 marca 2020, 17:03
Za dużo - jestem - stanowczo za dużo! To sprawia, że wiersz jest ciężki. Za dużo - nie - stanowczo za dużo! Przeczytaj sama, na głos swój wiersz. Przemyśl jak napisać go lekkim piórem. Wygląda jak pociąg, źle się czyta. Piszesz o wolności, więc uwolnij swój tekst. Usuń zbędne powtórzenia, dodaj mu skrzydeł.
Mithril
Mithril 3 marca 2020, 21:10
...wyliczankowe dyrdymały
przysłano: 3 marca 2020 (historia)

Inne teksty autora

-
Gosia Rąpała
-
Gosia Rąpała

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca