Córka bez ojca kwiat bez zapachu (wiersz)

Dziś ponownie usiadłam za pustym stołem

młode ziemniaki obok kompot z porzeczek

słona łza do smaku i uśmiech do fotografii

Pamiętasz ten dzień w którym obiecałeś:

na zawsze razem nigdy osobno

Ale los chciał inaczej

złamał pieczęć przysięgi - ojca i córki

A ja? Cóż mogę? Jedynie

zerwać kwiaty jaśminu i włożyć we włosy

jak niegdyś z tobą Tato w Ojcowie

Spoglądając w tremo złamanego czasu

nie poznaję własnej twarzy - moja a jednak nie

a gdy składam prośbę o reedycję życia

piekło zionie chłodem że znowu dałam nogę

a już czort rozpalał ogień pod kotłem