Zrównoważenie (wiersz)

Zrównoważenie

Dotyk

Wędrujący po chropowatej powierzchni

Ściany korytarza

Którego linia lamperii

Kreśli odwieczną skargę

Do trybunału równości

I kiedy kończy się nagle

Zostając zgubiona w perswazji otworu drzwiowego

Nie jest już

Ani kierunkowskazem

Ani granicą

Liczby

Trzymają się razem

Nigdy nie uciekając od odpowiedzialności

Za zrozumienie

I pokrętną logikę wynaturzeń

Których moc trwa niejako ukryta

Lecz obecna

Podskórnie

Po ostatnim wyraźnym pomruku sprzed chwili

Przychodzi dzień

Lecz Ty masz inne plany

I gdy ja chciałbym razem słuchać Elvisa

Odwracasz swą uwagę w nieznanych mi kierunkach

Teraz tylko złapać pociąg do Harrogate

Tam kupić jakiś prezent dla dzieci

Zjeść coś

Lecz nie szybko

Może być ta mała libańska knajpa niedaleko Valley Gardens

A potem wrócić

I mieć spokój

To są te szczególne atrakcje

Na które czekaliśmy

Beztrosko