Pierwsze lato (wiersz)

usiadł na ziemi i płakał

garaż na motor i auto

zjeżdżalnia dla kulek

lądowisko dla eli koptera

pare pięter domku

wszystko runęło

budowla dziecięcych rąk

i zdarte kolano

chłopiec był niepocieszony

pachnące snem dłonie unosiły

strzepywały piasek z ubrania

Hiob płakał stłumione łkanie

strumyki łez na policzkach

małe spadające gwiazdy

aż z wysoka nagle

głos przemówił

popatrz Hiobie jaki duży miś

i dostał chłopiec misia

a głos mówił

popatrz jakie duże auto

a tam helikopter leci

a tam zjeżdżalnie i huśtawki

popatrz jaki ptaszek

Hiob widział i powtarzał

Auto!

Leci!

Ptasiek!

i bawił się chłopiec

a głos za nim wołał —

tylko nie tak daleko Hiobie