,, Pewna Pani". U.T.R. (wiersz)

Siedziała pewna Pani na fotelu z wyciągniętymi rękami do góry,

siedziała i czytała ,, Latarnika".

Ledwie przeczytała rozdział i już zaszumiał wiatr, okna trzymały się za ręce próbując nie wyfrunąć za daleko.

Rolety ruszały się cały czas jak by chciały coś powiedzieć, ale nie mogły.

Na polu zrobiło się czarno i głośno, trzeba było zamknąć okna, z balkonu zdjąć kołdry i poduszki jak by padało.

Przecież dopiero było słońce?

Czemu tak szybko zmieniła się pogoda?

Czy zaczyna się coś złego?

Ogarnęła Panią panika, odsłoniła rolety po czym się uśmiechnęła, okazało się, że yo jej sąsiad idzie z kwiatami prosto do jej domu.