Uzdrowienie niewidomego z Betsaidy (wiersz)

pierwsze jest poznanie rąk
pierwszy jest dotyk który wyprowadza
na drogę gdzieś poza siebie

i cień z cieniem — jeszcze kołysze się
jak las
wokół wsi z której nie było wyjścia

czuję słońce na sobie
i widzę ciebie jak cień 
i proszę o więcej
więcej niż cień

*
a kiedy znów cię spotkam
by ujrzeć ponownie
jak barwy w wiosennym ogrodzie
to wiem —

nie powrócę już do Betsaidy