Nagi posiłek (wiersz)

Obudziłam się ze snu
Na środku ciemnego pokoju
Strzepałam ze stóp na ziemię 
Pył zabrany z księżyca 

Selene o kociej twarzy
Zaśmiała się, gdy pojęła 
Że nie nauczyła mnie oddychać 

Pluton wysłał kucharzowi kilka martwych świń
Zaserwował ich żółte oczy
I w każdą źrenice wbił złote marlboro

Nagi obiad na dłoniach Tryberiusza
Selene - dryfuje w jego żołądku
Jako nienarodzony płód
Brzemię Caprii

Moje duże skrzydła 
Obijają się o brzeg słoika 
W ustach rozpłynęło się 
Sześć świńskich dusz

Z każdych drzwi (było ich dwadzieścia jeden)
Nianie przyprowadziły dwadzieścia jeden niemowląt
Zapłakało dwadzieścia jeden wygłodniałych dzieci
Zostałam naga
Wszystkie dwadzieścia jeden dzieci ubrano w moją kraciastą koszulę 
Muszę podzielić jedno świńskie oko na dwadzieścia jeden wygłodniałych niemowląt
Kucharz właśnie zmarł na martwicę serca