Pustynia (wiersz)

Słucham szemrzących sypkim szeptem piasków

Supłam więź mocnych lin i męczę zasuw

Szukam przewodnich myśli, zejść chcę na dół

Dziurę tryskającą głębią drążę

Wsunę pryzmat oko me wciąż trący

Wrócę chyba nocą, w dzień odpocznę

Pustelnikiem być jest bardzo trudno 

Schludne żmije widzieć z małą duszą

Uderzyć się w mig w pierś z tajną skruchą

Żyć trzeba, choćby bez oazy

Gdy ten piach stopy me wciąż parzy

Wylewam wody ciężką kadź i

Płynę