tysiące twarzy (wiersz)

nie mogę spać kiedy światło gaśnie

o tak wczesnej porze

nie umiem żyć

gdy samotność należy się

tylko zaginionym

delektuję się usychającymi myślami

ubieram w gasnące pocałunki

wszystko aby poczuć

przejaskrawiony wszechświat

niedokończony padół

przemijam z pięknym spojrzeniem

prosto w czas

z jutrzenką co nie zasłużyła

na ciemność

czarny jest mój nieudany uśmiech

łzy przekrzykują się nawzajem

przybędę

zanim rozbudzisz się

w obcej przyszłości

nie pozostanie po mnie senna mara

nie otrząsnę się z lęku

który podziwiam

w krzywym lustrze

pamięci

nie chcę budzić się

pośród tysięcy twarzy

których nie zdołałam poznać