Ostatnia noc (wiersz)

To ostatni wieczór gdy byliśmy jeszcze oboje,

na tym świecie, żywi.

Spałam, a Ty walczyłeś o ostatnie samodzielne oddechy.

Potem robiła to już maszyna.

Rano jeszcze razem żywi, po południu już tylko ja.

2 lata temu 12 grudnia, świat się na jakiś czas zatrzymał.

Nie wiedziałam co czuję. Nie chciałam wiedzieć.

Osłupienie, odrętwienie były dużo bezpieczniejsze.

Ból i tak już usilnie się dobijał, więc jeszcze na chwilę,

zatopiłam się w tym niebycie.

Nie umieraj bardziej Tato.

W moim sercu, wspominkach innych, rodzinie.

Na niebie pełnym gwiazd i swoich chełmieckich polach.

Niech ich zapach, ciepło otula Twoją duszę.

Zostało mi kilka ziarenek, które mocno zaciskam.

Nie puszczę ich. Nie chcę.