czas którego nie można naprawić
boli tym bardziej
każda sekunda straconego czasu
kłania się i mówi a nie mijałam
nie spowolnię nawet
o jedną z jej sióstr milisekundę
pochodu zmarszczek i bólów w krzyżu
z bitwy własnym zegarem
wracam do swoich na tarczy
nie mam już czasu na żałowanie
chwytam każdy moment pod rękę
i nie wiem skąd ale pamiętam
że będę miał kiedyś swoje nowe
ale także stare pięć minut
na które pewnie subiektywnie się spóźnię
w ramach kwadransu studenckiego