A.

W jednej ze spelun Europy zwanej Środkową

(Co nic nie oznacza oprócz jej położenia)

Ze zwieszoną nad którymś kuflem piwa głową -

Ale i śmierć, i nie umieraja marzenia.

Myslę o Panu B., który pchnął spod nóg stołek,

Ale zapomniał zarzucić pętlę na szyję

I nie ruszył sie przez to ani o kawałek

I, zdaje się, wciąż w tym samym domu żyje.

Mijam go codziennie idacego do pracy,

Wstrzeliwując się w powierzchnię jego spojrzenia.

Semafor podaje nas sobie jak na tacy

I odkraja po maleńkim kawałku tchnienia.