Symbole XXII (A potem z pnia mojego stanę się okrętem...) (wiersz klasyka)

.   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

.   .    .    .   .  .  .    .   .   .   .   .    .    .   .   .  

A potem z pnia  mojego stanę się okrętem,

Abym się z wód ogromnym borykał zamętem,

Kiedy nadejdą burze, utkane z błyskawic

I z piorunów, co rzuci moc szatańskich prawic

Na Korabia mojego poświęcone deski,

Unoszące gołębic biel i cud niebieski.



A potem jam Zwycięstwo nadane mi chrzestem,

Którym, na zawołanie Silnych mówię: "Jestem!

W chwale chrobrych wojowań, co zbudziły śpiące,

I z uśmiechem królowań, zapatrzonych w Słońce"