Z listu (wiersz klasyka)

Krok twój rześki

w powietrzu słonym

dzwoni jak w wierszu

moim asonans;

lecz nawet takim

jasnym i rześkim

krokiem nie ujdziesz

czasom bez pieśni;

choćby zuchwały

był pod kołyską

nosił twe ciało -

nie schroni przyszłość

od smutku tego

co za wodopój

ma nas i niebo.



Zostało dla mnie:

piórem jak skrzydłem

trawę, kwiat, kamień,

po których idziesz

głaskać i imię

dawać najczulsze

słowem, co minie,

słowem, co przyjdzie.