(PL) Planeta na stole (wiersz klasyka)

Ariel był dumny, że napisał swoje wiersze
Mówiły o pamiętnych czasach
Albo o czymś, co mu się spodobało

Inne dzieła słońca
Były jałową plątaniną
Poskręcanym, starym krzewem

Jego jaźń i słońce były jednym
A jego wiersze, choć były dziełem jaźni
W nie mniejszym stopniu były zasługą słońca

Nie było ważne, że przetrwały
Ważne było przez co przeszły
Pewne ich cechy i charakter

obfitość, na wpół uchwycona
w ubóstwie słów planety
której były częścią

(przekład: Bigos)