Oczekiwanie (wiersz)

eee, wyliczanka i trochę bez sensu.

Bo o nic więcej tu nie chodzi.
To opis miejsca z którego słowo może gdzieś trafić. Poezja dziś jest w stanie agonii.
Pisanie uprawia się dla pisania. Niczemu wielkiemu to już nie służy. Jedynie zaspokaja własne zapędy na chęć użycia pióra. Rzeczywistość jest tak czytelna, że słowo w odpowiedzi na nią nabiera znaczenia kiedy służy ciszy czyli jest w nie użyciu.
Dlatego to już chyba mój ostatni tekst...
a może jeszcze nie... kto wie...

ale po co oddawać się rzeczywistości? Twoja rzeczywistość czytelna być nie musi. Moim zdaniem pisanie uprawia się przede wszystkim po to, by wykreować własną rzeczywistość.

piszesz "ścian"- dlaczego nie podłóg
piszesz " stołu"- dlaczego nie krzesła?
takich rzeczowników jest całe mnóstwo, więc nie rozumiem dlaczego wybrane zostały do wiersza akurat te, a nie inne.
Piszę się nie dla pisania, lecz gdy coś szarpie w środku i targa , jeśli tego nie wiesz .. :(

Bo to jest obraz studia radiowego.

a pisanie dla pisania, to właśnie to co dziś się robi. - niewielkie znaczenie.


U najlepszych jest zawsze jakimś odbiciem rzeczywistości. Najczęściej dotyka rzeczy zastanej i wyraża się poprzez jakąś formę w danej epoce. Dziś twórczość wyszła już poza wszelką formę, choć (to znak czasu) – zaczyna sięgać po to, co minione.
Dla znaczących poezja była jakimś narzędziem walki, dążnością do zmian, do lepszej przyszłości. Wymagała odwagi i spotykała się z oporem. Dzisiaj poezja to już raczej tylko zabawa. Czego oczywiście nie można zabraniać i szkalować. Poezją już się nie walczy.
Nie ma znaczącego wpływu na rzeczywistość. Ta walka raczej przeniosła na teren muzyki i obrała formę agresji w postacie ciężkiego brzmienia. No cóż, kiedyś trzeba będzie sięgnąć po nóż. Wracając do poezji sam Różewicz powiedział: „że jego poezja jest odzwierciedleniem ciszy”, Świetlicki śpiewał: " Ci misiowie, ci pajacycy, oni są z przedwczoraj". Holoubek zaś dodał: „Dziś mamy więcej poetów niż odbiorców poezji”
Co do twojej uwagi – że pisanie nie powinno oddawać się rzeczywistości – to owszem, powinno tworzyć obraz wychodzący poza rzeczywistość, bo jeśli tego nie robi to powstaje coś takiego jak „serial TV” - czego dziś mamy pełno. Szczerze mówiąc ja już nie rozumiem poezji. I to jest dla mnie znak,
że to co powstaje, jest w wymiarze, jak dla mnie – nieistotnym. A bawić się tym, jakoś nie potrafię.

I z tego, co widzę
Jesteście samo adorującym się towarzystwem

czemu tak to widzisz? każdy umieszcza to, co chce.
A Twoje podejście do pisania całkowicie mi się nie podoba, to ma wychodzić od Ciebie, bez rozglądania się na boki. A to, że inni piszą tylko żeby pisać, po prostu olej. I pisz po to, żeby coś przekazać. Pozdrawiam