Co powiedzieć wnukom? (wiersz)
ebik
Powiydzce Taciku, co je nejważniyjsi?
Tak my sie pytali, jo i mój brat miynsi.
Bóg, hónor, łojcizna - Tacik tak padali.
My nie rozumieli, bo my byli mali.
Pytali my jeście, cóż też to rzóndzicie?
Tacik sie roześmioł - sami uwidzicie.
Siedzieli na przilepku, fajeczkym kurzili,
W łotarganej guni kyrpce se robili.
Roki uciekały, Tacik sie minyli,
Nóm przibyło wiedzy, szkoły my skóńcili.
Mómy piekne chałpy, auta, kómputery,
Radia i kómórki, co tam kany kiery.
Ale furt nóm mało, furt cosi chladómy,
Ło naszim Taciku słabo pamiyntómy.
Boga nie potrzeba, dość jak kasa bedzie,
Dzisio też z hónorym daleko nie zajedziesz.
Łojcizna - dobre hasło - tak co porym roków,
Jak do Sejmu i Senatu wybiyrómy boroków.
Wsiecko to je fajne, jyny problym mały,
Co powiymy wnukóm, jakby sie pytały?
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
no to im powiydzmy - niek kozdy pamienta
ze niewazne jakik rzondzoncyk my mieli
to jes jyno ważne jak żyć my umieli
jako my się wzajem syćka miłowali
cy radzi sie mieli , cy w morde dawali
cy chcieli sie dzielić tym co nom zbywało
cy zowdy kozdego było nom za mało
takoz dziatki moje przepytujem pieknie
jako wiecor w izbie kozdy z wos se rzeknie
niechaj Boga prosi o rozum do głowy
a świat byndzie wkoło calusieńki nowy.
haj!