Integracja (wiersz)

 
Żadna tam glina, nie wtapiam się,
raczej żwir, co pod asfalt, po którym
walec. Wszelkie próby urobienia
na modłę mam poniżej pleców.
Urodzona o pełni biegnę za węchem
pozwalającym odróżnić  zapachy.
Północ jest mi domem, mrok ojcem,
polowanie na głupotę mam we krwi.
Wilczyca.
 
Mój czas dobiega, już wyczuwam oddech
pogoni, jeszcze tylko wyciągnę z wnyków
kilku niepokoronych, nauczę praw dżungli.
 
Nie pukaj do kamienia, nie odpowiada,
jego jednorodność  to  siła.
 
Nawet przemielony na piasek pozostanie sobą.