Biznesmeni w restauracji. (dramat)

Przy stoliku w restauracji siedzi biznesmen. Ma na stoliku rozłożonego laptopa i papiery. Jest pogrążony  w pracy, często odbiera telefony. Stolik obok zajmuje drugi biznesmen. Również rozkłada komputer. Chwilę pracują w milczeniu.

Pierwszy Biznesmen (odbierając telefon): Sprzedawaj, sprzedawaj. Nie ma szans, żeby się zorientowali że to buble.

Drugi Biznesmen (również odbierając telefon): Kupuj, kupuj. Weźmiemy fakturę na przelew i ogłosimy upadłość zanim go wyślemy.

PB: Walą mnie twoje skrupuły moralne. 

DB: Mnie twoje też.

PB: Po prostu sprzedaj te pieprzone telewizory. 

DB: Po prostu kupuj te pieprzone telewizory.

(Obydwaj biznesmeni przerywają rozmowy i patrzą na siebie.)

PB (Do telefonu.): Oddzwonię do ciebie. Cześć.

DB (Do telefonu.): Pa kochanie. (Do drugiego biznesmena.) Jakie telewizory?

PB: Plazmowe.

DB: A ich feler?

PB: Mają grubość czterdziestu centymetrów, ale technologia ta sama co w cienkich.

DB: Sprzedaje pan czterdziestocentymetrowe plazmy? Myślał pan, że nie zauważę?

PB: Gdybym wiedział, że to pan, na pewno nie próbowałbym oszukiwać. Wnioskuję po pana drogim garniturze, że pan by zauważył. Ogłosi pan upadłość spółki?

DB: Tak. Zakładam spółki kamikadze. Mają za zadanie tylko zrobić jedną transakcję i upaść.

PB: Roman Miszczyk. Myślę, że się polubimy.

DB: Piotr Nieszczarski. Kelner, dwa koniaki!

PB: To jest restauracja samoobsługowa.

DB: Do mnie nie przyjdzie? Wymuszanie elastyczności u kontrahentów jest podstawą w biznesie. Kelner dwa koniaki!

PB: Ten kelner jest wyjątkowo mało elastyczny. Nazywa się pani Grażyna i od czterdziestu lat nie wyszedł zza tej lady.

DB: To może jednak pójdę.

(Idzie do lady. Po chwili wraca.)

DB: Nie mieli koniaku. Kupiłem dwa soki Cappy.

PB: To co, otwieramy razem interes?

DB: To, że właśnie próbowaliśmy się nawzajem oszukać bardzo dobrze rokuje naszej współpracy. Oczywiście, że tak. Może wpadnę do pana biura, żeby omówić szczegóły.

PB: Właśnie pan wpadł do mojego biura.

DB: Poważnie, wynajmuje pan całą restaurację jako biuro?

PB: Nie. Kupuję herbatę raz na godzinę.

DB: Bardzo kreatywne rozwiązanie. Ja przez jakiś czas prowadziłem interes na śmietniku, ale cieć mnie zbyt często przeganiał. To co, zakładamy razem spółki kamikadze sprzedające spasione plazmy?

PB: Mam jeszcze inne telewizory na stanie. Plazmy o grubości dwóch centymetrów, ale obraz się w ogóle nie rusza.

DB: Czyli sprzedaje pan takie duże zdjęcia w ramkach?

 

Koniec

 

Zapraszam do odwiedzania mojego bloga: http://autortohton.blogspot.com/