Historia jakich mnóstwo. Wielu autorów pokonać musi absurdalne przeszkody w konfrontacji z prawami rynku.
Nierzadko, wybitnych twórców dotyka rażąca niekompetencja ze strony producentów, wydawców. Istnieje bowiem powszechne, błędne przekonanie, jakoby ludzie biznesu opanowali dobrze swoje rzemiosło. To nieprawda. Liczne przypadki, podobne do perypetii Ricka Wakemana wskazują na dyletantyzm panujący wśród inwestorów.
"Rick postawił wszystko na jedną kartę i zdecydował się nagrać tylko drugi z koncertów (oba miały miejsce 18 stycznia 1974 w Royal Festival Hall, jeden o 18.00, drugi o 20.00; w pierwszej części prezentowano fragmenty „The Six Wives Of Henry VIII” i żartobliwy ragtime). Nie obyło się bez wpadek: ścieżki wokalu źle się nagrały, bo ktoś przestawił przypadkiem mikrofon, w czasie koncertu pękł werbel. Na szczęście, kiksy udało się skorygować w montażu. Na koniec, gdy Wakeman i Lane przynieśli gotową taśmę do A&M, wytwórnia uznała, że materiał nie znajdzie odbiorców, i odmówiła jego wydania. Zgodziła się amerykańska filia A&M; wydany na początku maja album w niespełna dwa miesiące po premierze przyniósł spory zysk, docierając w Zjednoczonym Królestwie (na tydzień, ale zawsze) na szczyt zestawień najlepiej sprzedawanych albumów."
Według oficjalnych źródeł album pt. „Wyprawa do wnętrza Ziemi” sprzedał się na całym świecie w 14 mln kopii.
Wydawcy oczekują złotej żyły, okazji do zrobienia złotego interesu kosztem autora. Gdy czasem pojawia się taka szansa, podejmowane są fatalne decyzje matematycznych imbecyli. Czy ktoś nadal wierzy, że sprawami tego świata kierują mędrcy?
https://www.youtube.com/watch?v=YJ9W2pZwvlY
-
Arian
Szacuje się, że Bat Out of Hell sprzedał około 43 milionów egzemplarzy na całym świecie (15 milionów w Stanach Zjednoczonych), co czyni go jednym z najlepiej sprzedających się albumów wszechczasów. Tylko w Wielkiej Brytanii sprzedaż 2,1 miliona sprawiła, że zajął 38. miejsce. Pomimo osiągnięcia szóstego miejsca i spędzenia zaledwie dwóch tygodni w pierwszej dziesiątce w 1981 r., Teraz osiągnął 485 tygodni na brytyjskiej liście albumów (maj 2015 r.), A liczbę tę poprawiły tylko plotki Fleetwood Mac - 487 tygodni. [21] W Australii strąciła Bee Gees z pierwszego miejsca i stała się najlepiej sprzedającym się australijskim albumem wszechczasów od kilku lat. Jest teraz drugi na liście. Bat Out of Hell to także jeden z dwóch albumów, który nigdy nie wyszedł z pierwszej 200 list przebojów w Wielkiej Brytanii; [22] oznacza to, że jest to najdłuższy pobyt na jakimkolwiek wykresie muzycznym na świecie, chociaż opublikowany wykres zawiera tylko 75 pozycji.
·
Zgłoś
·
5 lat
-
Arian
Steinman i Meat Loaf mieli ogromne trudności ze znalezieniem wytwórni chętnej do ich podpisania. Według autobiografii Meat Loafa zespół spędził większość 1975 roku i dwa i pół roku na przesłuchaniu Bat Out of Hell i odrzuceniu. [21] Dyrektor CBS, Clive Davis, twierdził nawet, że Steinman nie wiedział nic o pisaniu ani ogólnie o muzyce rockowej. [22] Nagrywanie rozpoczęło się w 1976 roku w Bearsville , niedaleko Woodstock . [23] Po licznych dalszych odrzuceniach album został wydany przez Cleveland International Records w październiku 1977 r. [24] Album odniósł natychmiastowy sukces w Australii i Wielkiej Brytanii, a później w Stanach Zjednoczonych. Raporty różnią się co do liczby egzemplarzy albumu, które zostały sprzedane, ale w 2007 r. Założyciel Cleveland International Records, Steve Popovich, powiedział, że jest to około 40 milionów egzemplarzy. [25] Najlepszą piosenką z albumu była „ Two Out of Three Ain't Bad ”, która osiągnęła 11 miejsce na liście przebojów .
·
Zgłoś
·
5 lat
-
Arian
Wydawnictw, które odrzuciły książkę Rowling jest około 12, ale ich nazwy są mało znane. Nikt nie chce chwalić się porażką, jaką było odrzucenie przyszłego światowego bestselleru. Dopiero po roku poszukiwań znalazł się wydawca, który rozpoznał w powieści Jo kurę, która zniesie nie jedno, ale szereg złotych jaj. Powieść została wydana w 1997 roku przez londyńskie wydawnictwo Bloomsbury, podobno w dużej mierze dzięki ośmioletniej córeczce dyrektora wydawnictwa, która przeczytawszy pierwszy rozdział natychmiast zażądała następnego. Krytyka przyjęła powieść debiutantki entuzjastycznie.
·
Zgłoś
·
5 lat
-
Arian
Został odrzucony przez kilka wytwórni płytowych, aż w końcu jedna ze studentek Schaeffera, Hélène Dreyfus, namówiła swojego męża, by wydał Oxygène pod swoim szyldem, Disques Motors[3]. Wytłoczono 50 tys. kopii, promowanych później w sklepach hi-fi, klubach i dyskotekach[22]. Do kwietnia 1977 udało się sprzedać we Francji 70 tys. egzemplarzy[23]. W wywiadzie dla magazynu Billboard ówczesny dyrektor Dreyfusa, Stanislas Witold, powiedział: Stawiamy przede wszystkim na Jeana-Michela Jarre’a. Jest wyjątkowy i jesteśmy pewni, że do 1980 będzie znany na całym świecie[23]. Od tego czasu sprzedano około 12 mln egzemplarzy albumu, który stał się tym samym najlepiej sprzedającym się francuskim wydawnictwem muzycznym w historii[8]. Zdobył 2. miejsce na listach w Wielkiej Brytanii, 65. w Kanadzie[24] i dostał się do pierwszej setki w Stanach Zjednoczonych. Najbardziej znany singel z albumu, „Oxygène IV”, dotarł do 4. miejsca na brytyjskiej liście przebojów[12][14][25][26].
·
Zgłoś
·
5 lat
Usunięto 2 komentarzePrzez 3 lata autorzy poszukiwali wydawcy dla tego albumu zbywani odmowami.