Literatura

jest jak jest czyli *** (dramat)

Grzesiek z nick-ąd

Teatrzyk „Kaprawe Oczko” przedstawia sztukę

w niepełnych trzech aktach pod roboczym tytułem:

„Co wolno wojewodzie to podobno ni chu chu”.

 

Występują:

1. Matka Narolkach

2, zwykły Pan Obywatel, w skrócie zPO

  1. Pin Okyo, mesjasz, który z japońską precyzją wycina z narodu minimum 1500 VAT,

  2. Terr Lecki (Terr bo ma wory wielkie jak ziemia, Lecki bo się dość lekko skleja)

  3. Lichotka, którą fryzjer i okulista tak oszukują, że jej się „c” z „t” pomyliło.

 

AKT I (najbardziej niepełny):

Przy stole siedzi matka Narolkach, Pin Okyo struga kolejnego wariata, Terr Lecki coś tam sobie w kącie skleja, a Lichotka przed lustrem ćwiczy gesty na wypadek głosowania. W tle słychać „ The Show Must Go On”.

Do nie pokoju wchodzi zapłakany zPO.

 

zPO:

Ach jak bardzo chory ten kraj

rak mu toczy mózg i wątrobę,

teraz zachorzałem i ja

na uleczalną chorobę

 

A więc grosza trzeba dziś dać

doktorowi eNeFZetowi

abym szybko na nogi wstał

no i resztę przy tym uzdrowił

 

Nastaje niezręczna cisza, Pin Okyo przerywa kopanie dołków, Terr Lecki wybałusza oczy na tyle na ile to możliwe, Matka Narolkach wbija szydło w stół, a Lichotka wytrzepuje rzęsy waląc głową w pustkę.

 

AKT II

Wszyscy obecni siedzą w ławach przy, nomen omen, żadnym stole.

 

ZPO:

 

ach pomocy, proszę pomocy!

 

Pin Okyo(przecierając drugie oczy):

 

Ja w młodości dołków kopacz

i podpalacz każdej nysy

chciałbym tylko skromnie dodać,

że ładniejszy będziesz łysy

 

A poza tym mamy Kurkę

trzeba ją dokarmiać raczej

niechaj Ziemcem i Ogórkiem

narodowi pięknie gdacze!

 

Matka Narolkach (trochę jęczy trochę płacze):

 

Ja bym dała dwa melony,

społeczeństwo ma być zdrowe!

Z tego trochę na zielonych

no a resztę na odnowę

albo choć na retusz mały,

żeby gały nie widziały

jak nam pały posiwiały...

 

Terr Lecki (nadymając się jak buchaj)

 

Jej nie słuchaj, jej nie słuchaj!

 

Lichotka (przeczesując palcem włosy)

 

Jest nas więcej, jest nas więcej!

Oto wynik, bardzo proszę:

w głosowaniu na dwie ręce,

w zawierzeniu łasce bożej

przekażemy Kurce kasę

a dla chorych mamy palec,

bo co wasze to i nasze

a co nasze – wasze wcale!

 

KLOPS... znaczy KLAPS

 

AKT III

 

Do nie pokoju tragarze wnoszą telewizory: pierwszy, drugi i trzeci regionalny oraz cztery radia z których wyrwano niepotrzebne tranzystory. Zwykły (już nie pan) Obywatel trzyma za kości śródręcza Kostuchę (ze strachu niewymienioną w osobach, a przecież i tak wszyscy wiedzą, że przylezie). Reszta jak w akcie pierwszym, tylko Matka Narolkach pudruje nagminnie występujące piegi. W tle piosenka Zenka:” Życie to są chwile”

 

KONIEC

 

W didaskaliach akt zgonu zwykłego Obywatela, który wypisał doktor marszałek Kar Czewski ( imię wybrane z uwagi na oczekiwania):

 

„Obywatel, proszę państwa,

umarł nie z przyczyny draństwa,

ani też przez pana Zenka

bo to ładna jest piosenka”

 

 

 

 


dobry 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
marzena
marzena 16 lutego 2020, 16:52
Politycznie, dobra scenka ;) może Zenka na prezydenta?
przysłano: 16 lutego 2020 (historia)

Inne teksty autora

piosenka przeufna
Grzesiek z nick-ąd
piosenka na każdą okazję
Grzesiek z nick-ąd
Makatka współwinna
Grzesiek z nick-ąd
piosenka na bezdechu
Grzesiek z nick-ąd
krótki wiersz do poprawki
Grzesiek z nick-ąd
wiersz dojrzewający
Grzesiek z nick-ąd
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca