Umberto Eco definiuje 14 cech charakterystycznych dla faszyzmu:
1) Kult tradycji.
2) Odrzucenie nowoczesności i irracjonalizm.
3) Kult działania dla samego działania. Nie musi ono być poprzedzone refleksją. Zbytnie rozważanie spraw jest wyrazem niemęskiej słabości. Kultura jest podejrzana, środowiska intelektualne traktowane z podejrzliwością.
4) Uznawanie odmiennych poglądów za przejaw zdrady.
5) Strach przed innymi, przed odmiennością.
6) Faszyzm, zauważa Eco, bierze się z frustracji. Indywidualnej lub społecznej. Szukanie poparcia przede wszystkim u sfrustrowanych klas średnich.
7) Obsesje spiskowe.
8)Postrzeganie wrogów jednocześnie jako nadzwyczajnie silnych i nadzwyczajnie słabych.
9) Życie jest uznawane za permanentną wojnę, a pacyfizm za paktowanie z wrogiem.
10) Charakterystyczna jest też pogarda dla słabszych, połączona z elitarnością mas.
11) Kult bohaterstwa i śmierci.
12) Kult męskości, czyli lekceważący stosunek do kobiet i bezwzględne prześladowanie wszelkich niekonformistycznych skłonności seksualnych.
13) Inną cechą jest wybiórczy populizm. Prawa jednostek nie są istotne, ważny jest głos Ludu.
14) Posługiwanie się nowomową.
Charakterystyka w zasadzie pasuje do każdej partii o cechach wodzowskich. W Polsce występują najczęściej u władzy po 1989 roku. Ludowa demokracja nie uwalnia od autokracji, ale ulega zwyrodnieniu, zmierzając do upaństwowienia kultu wodza narodu.
