Czarne światło

poczujesz ten klimat patrząc na plastikową zapalniczkę

na całej planecie nie ma nic bardziej mrocznego

w całym Paryżu nie ma nic cenniejszego

nazywają mnie martwą - mnie zapalniczkę

z różowej macicy perłowej...

ale usłyszysz to co mówię obserwując ognisty warkocz płomienia

nigdy nie istniałem

nie ufaj nawet uściskowi własnej dłoni

nigdy nie uległem manii ożywiania

jestem pełnym nonszalancji przedmiotem

dziękuję za Twoją niewiarę

to już jest coś

dzięki temu umacniam się w każdej sekundzie Twoich czarnych myśli

w całym rozświetlonym wnetrzu wszechświata nie ma dziś

nic równie samotnego jak ja - gasnę kiedy

przestajesz mnie pocierać

umieram kiedy przestajesz mnie dotykać

Europejskie dni palenia uważam za otwarte

przyjdż do mnie!

chcę więcej dotyku

pragnę za ogromną sumę

uwolnić się od okowów plastiku

w moich przeciwsłonecznych opalizujących okularach

odbijają się jednocześnie wszystkie imponderabilia

powiedz to

wykrztuś to wreszcie z siebie

...pies rośnie szybko

szachy pod Moskwą

cały Petersburg przychodzi nad Newę

po której jak kaczki pływają kule bilardowe

Nie!

nie chcemy się mieszać do okruchów życia

chcemy prawdziwej ekstazy

tak krzyczą oszalałe przedmioty!

na mojej gładkiej polimeryzowanej skórze

odciskają się wszystkie linie papilarne

w moim quazi-kryształowym sercu ściele się dywan gazu

chcemy się skręcać z gorąca jak fantasmagorie

chcemy zatracać się w trzech wymiarach

chcę ścisnąć mojego sterczącego penisa

i wziąść Cię pd tyłu na tylnim siedzeniu kabrioletu

dotknij mnie zanim się wypalę

ostatni wątpliwy raz

zrewanżuj się za noce pełne światłocienia

daj mi niesyntetyczne

podatne na ekspresję pole widzenia

baśniowy nastrój

ukośne spojrzenie z operowej loży

potrafię podpalić wszystko

dla ciebie podpalę Watykan

nie!

przypiekę rany samemu Chrystusowi

dla Ciebie zastawię się w lombardzie

to ja - zapalniczka Moholy-Millera z najczystszej ultramaryny

to ja sprawuję władzę nad twoim pilotem tv

o kurwa !

zabrakło przecinków!

Was ludzi

od zawsze entuzjazmowały sny

za powiekami marzeń nie doznajesz ani rozczarowania

ani cierpienia

tęsknota leży w łóżku

a absolut wnika w ścienne pory

oddychający mur

ocean wypływający z kropli wody

ty medytujesz a rzeczywistość nie zasypia nigdy

zawsze gotowa wypiąć swoje twarde ego

idę bo już tu jestem

może universum nie zaprogramowali aż tacy debile

może zostało stworzone coś o czym nie śnili nawet pajdokraci

od początku tego utworu doznaję samych oświeceń

zapalam

zapalam papierosy jointy opium heroinę

obracam światem w palcach jak kostką towaru