bujam się szczęśliwa z dobrze idących interesów na huśtawce nastrojów...
Biuuuu i bziuuuu, a świat wokół układa się w rozmyte kolorowe pasy...............
kręci mi się w głowie, ale nie przestaję dyndać nogami zawieszona gdzieś
w połowie drogi do pierwszej gałęzi mego drzewa.... które zapadło w słodki sen
zmęczone natrętnymi promieniami słońca....
Ach jak mi się międli w głowie i zaraz przypominam sobie jak
Mrówka Ilonka wyjechała gdzieś do swoich licznych kuzynów.. hen.. hen do mrówczej galaktyki
i jak. jej miejsce zajęła nowa istotka....
(Czasami zjawiają się niewiadomo skąd.. chociaż wiem, że rodzi je moja
chora.. a raczej niecałkiem zdrowa wyobraźnia.. i jeśli jest im dobrze na mojej
planecie to zostają.. potem domyślam im partnera.,...żeby mogly zakładać rodziny.)
Tym razem jednak nowa istotka kategorycznie zabroniła mi wymyślania dla niej
partnera.. właściwie to się mocno zdziwiłam... ale w porządku jej sprawa...
Nie naciskałam żeby mi powiedziała skąd taka decyzja i wszystko wskazywało na to, że
nigdy się zaspokoję swojej ciekawości,,, aż do pewnego pochmurnego wieczora kiedy to
istotka bez imienia przyszła do mnie i wydąwszy swe usta orzekła:
"Faceci. Na co mi oni.
Z bólu rodzi się prawdziwa sztuka, a z radości głupi chichot."
Zaniemówiłam i oczy zrobiły mi się wielkie jak młyńskie koła.. tym bardziej...że
istotka spojrzała na mnie z lekka gniewnie i wyszła ostentacyjnie trzaskając przy tym drzwiami.
Tej nocy na Wichrowym Wzgórzu nie śpiewaliśmy pieśni WICHRU... nie miał kto rozpocząć przewodniej
zwrotki.... a istotka gdzieś zniknęła... Na co ją wymyśliłam,, miała zastąpić Ilonke... więc gdzie się włóczy??
Myślę, że nawet chmury troszkę się zdziwiły i na moment zawisły w bezruchu...........................
Wszyscy. czyli ja i reszta mieszkańców bardzośmy się wstydzili tej straszliwej ciszy....
Z nosami spuszczonymi na kwintę wszyscy smętnie wrócili do swych noclegowni....
Istotkę znalazłam następnego dnia... w przedziwnej pozie.. zastygłą jak rzeźba z silnie rozczapierzonymi
maluteńkimi paluszkami... jakby usiłującą złapać umykające jej nuty...
Puś mi powiedział potem, że ona polowała całą noc i że nie mógł spać bo straszliwie przy tym krzyczała
jakieś niezrozumiałe słowa........
A potem rozpłakał się, a łzy wielkie i żółte jak dynie potoczyły się po jego czerwonej kusej koszulce.......
Kiedy tak staliśmy nad zwłokami istotki bez imienia... a wokół zbierało się coraz więcej mieszkańców
mej planety i wszyscy po cichu chlipali.. wtedy to Puś ociarając puchatą łapką natrętną łzę powiedział:
"A mnie się wydaje, że prawdziwa sztuka to zrobić z bólu głupi chichot"
A Melchior dodał "Im bardziej chichoczesz tym większa szansa,że wytrzęsiesz wszystkie smutki"
Koniec końcem rozpaliliśmy wielkie ognisko... którego czerwone płomienie towarzyszyły duszy istotki
w drodze ku niebu.....
To nie był najmilszy okres i wszyscy odetchnęli z ulgą kiedy wróciła mrówka Ilonka....
Ech co to był za powrót z wielką pompą... za odlożone sosnowe igły z moich najlepszych drzewnych plantacji
kupiła nam piękny nooowyyy lśniący pojazd kosmiczny..
Puś skakał do góry ze szczęścia aż z drzewa rozczarowania spadły dwa niecałkiem dojrzałe wisielce...
Kto by jednak mógł mieć za złe misiowi tego jego wielkiej radości..
Ilonka z uśmiechem naokoło twarzy wręczyła każdemu jakiś podarek..
A więc Pusio dostał wieeelki złooty balooon i zaraz też gdzieś znikł pędząc z rozwianym futerkiem z bezgranicznym
szczęściem na żółtej mordzie, kurczowo ściskając swoją zdobycz....
Melchior dostał ozdobiony myszowym ornamentem pozłacany talerz i całą skrzynkę mleka zdojonego
własnoręcznie przez Ilonkę z mlecznej drogi...
Drzewo dostało okulary przeciwsłoneczne i jakąś odżywkę do nadmiernie przesuszonych liści...
krewetki dostały krawaty w morskie fale i słoik słonej wody... podobno z kraterów Posejdońskich.....
Pani Tala (ta od hodowli złych decyzji) dostała poradnik "Wpływ zjadliwego chichotu na hodowlę decyzji"..
przepięknie oprawiony w skórę chochlika drukarskiego...
Jojek..żółty pies dostał obrożę z wmontowanym generatorem szczeku,,,,. A roślina stepująca wzbogaciła się o
dwie pary unikatowych kastanietów z muszli Wszelkochłonów...
Ja natomiast dostałam przede wszystkim wielkiego mokrego całusa.. złożonego gdzieś koło lewego oka i
wielką beczkę miętowej mąki.. bez której nie mogłabym piec ukochanych miętowych herbatników...
To był niezapomniany wieczór,, bo po rozdaniu przez Ilonkę podarunków wszyscy tańczyli...(nie licząc Puchatka, który nadal pędził po całej planecie goniąc uciekający baloonik)..... krzycząc i śmiejąc się tak głośno, że aż umarli przesłali mi sms - a,
że proszą albo o spokój albo o zaproszenie na tą jakże hałaśliwą imprezę...
To była noc....
A następnego ranka wszyscy potargani z niewyspania, ale niezwykle szczęśliwi... zjedliśmy przepyszne śniadanie...
przygotowane przez jednego z przybyłych na imprezę Umarłych... obiecując sobie żarliwie, że wkrótce wszystko
powtórzymy...
MMMM..... drzewo się do mnie uśmiechnęło,, tym swoim gwałtownym bujaniem się obudziłam je z popołudniowej drzemki..
Do twarzy.. co ja mówię.. do pnia.. mu nawet w tych ciemnych okularach..
"hahah prawdziwy tajniak z Ciebie" - mówię
a ono trzęsie ze śmiechu jednym z dyndulców....
Jak miło.. jutro czeka mnie wizyta Sykawego Flopsa.... trzeba się przyszykować.. więc muszę na razie uciekać...