cd (opowiadanie)

wieczór dnia następnego. cicho utkany zegarowym brzmieniem, wyszemrany ściszonym radiem. włożył się pomiędzy podłogowe deski, schował się w zasłon fałdach. niebieskim, trupim światłem rozejrzał się po pokoju. widział ją. jak w ogromnym fotelu niczym w łonie matki skulona siedzi robiąc z siebie embrion. i TO też widział...

było daleko, a jednak blisko usiadło. niepewność ubrana w obrzydzenie, w cienkiej sukience z nienawiści. przyszło i przytuliło się do niej, aż każdą komórką ciała krzyczała o litość. bezgłośnie, bezustnie.

zapomnieć- nie można.

pominąć- nie sposób.

tuliło ją w ramionach kiedy próbowała wypchnąć plecami serce. kołysało wolno kiedy chciała wyrwać sobie piersi. głaskało po głowie kiedy dłonie drżały.

w bezsenności czasie kładło się do łóżka i opowiadało bajki. szpetnym szeptem ciche słowa, aż modliła się, by pękła jej głowa. rano przy śniadaniu do ust wkładało cienkie, zielone palce, wygrzebując przy tym każdy kęs chleba.pływało w kawie, czyniąc ją niemiłosiernie gęstą. w wodzie, soku, wódce.

meszkało w sukienkach i spodniach,miękkich szalach i sztywnych koszulach. łapało za łopatki i kładło na nich. nie pozwalało odetchnąc głęboko, bo z przodu też przytulone gniotło klatkę piersiową.

było w uderzeniu głową w ścianę, w cięciu skóry nożem. w każdej tabletce.było wodą i wysokością. spadaniem i unoszeniem się.

szarpało, przytulało.

bez warg ustami nią krzyczało. w głowie paliło w piecu, w sercu odśnieżało przedsionek.

nie zapominało. nie pomijało.

cdn.