tak zwana Żelazna część VII

No tak. Przeszła się do tego parku.

Zagrała na skrzypcach i ukoiła nerwy. Ulżyło? Nie bardzo.

 Joanna ma niesamowity dar przyciągania do siebie szarych i mniej szarych indywiduów. Zwłaszcza wtedy, gdy potrzebuje samotności.

 Okazało się, że w parku był ktoś poza nią. Nie, na szczęście to nie Robert. Przecież z martwych nie powstał.

Wyobraź sobie zdumienie Joanny na widok mężczyzny mającego na ramieniu białego kruka, przechadzającego się beztrosko po parku oświetlonym atmosferą nocy i puszczającego bańki mydlane. Ogromne bańki mydlane z napisem „od lat trzech" na opakowaniu.

Co było w nim bardziej intrygujące- kruk, bańki mydlane, teleturniejowy uśmiech, a może on sam w sobie?

Tymczasem mężczyzna podchodzi coraz bliżej Joanny. Można odnieść wrażenie, że jego uśmiech poszerza się wraz ze zmniejszaniem się dystansu między nimi. Wprost proporcjonalnie.

Staje w odległości około pięćdziesięciu centymetrów od kobiety i jednym z ulubionych głosów Joanny oznajmia :

-Carpe diem.

Odkrywcze. W odpowiedzi słyszy głębokie westchnięcie i stukot oddalających się szpilek...

To były trzy najcudowniejsze noce w tym roku.

Joanna nie rzucała się bezsensownie na łóżku, nie wstawała po kolejną porcję leków nasennych, nie próbowała zmusić powiek do zamknięcia.

Spała snem niemal arkadyjskim przeżywając pantagrueliczne wizje świata w fazie REM.

Wstała z poczuciem, że filiżanka gorącej, gorzkiej kawy łączy się nieodzownie z poranną porcją hedonizmu.

Kontemplację na temat minimalizmu w szczęściu powszechnym przerwał jej dźwięk czajnika.

Szybki łyk kawy i powrót do normalności. Konwenanse odkłada pospiesznym ruchem na półkę i postanawia pobiegać, aby osiągnąć empireum nie zmarnowanego poranka. W szczytnym zamiarze otwiera drzwi .

Na wycieraczce leżą bańki mydlane. Z zerwaną etykietką, a tym samym ograniczeniami wiekowymi.

Tymczasem gdzieś w Oceanie Spokojnym ośmiornice Cirrina używały swych gruczołów czernidłowych, aby wytworzyć sepię, którą później wykształceni ludzie przetworzą na potrzeby wykonania farb malarskich. Słońce chyliło się ku zachodowi ...