Duszy, która poznała że odejść powinna
od powszechnego świata, ponieważ jest inna,
tyś jest największym skarbem, o wietrze skrzydlaty.
W samotności jej duszy i zamknięcia w sobie
ty myśli jej kołyszesz, ty stwarzasz jej światy,
gdzie żyje, jakby żyła gdzieś na innym globie,
zrozumiana, odczuta, pokrewna i bliska...
Podczas wiatru z Tatr
Kazimierz Przerwa - Tetmajer
Oceń ten tekst
Ocena czytelników:
Dobry
10 głosów