Powinowactwo cieni i kwiatów o zmierzchu (wiersz klasyka)

O, korowody umarłych cieni

Wśród wirowań eterów przestrzeni,

O, płynące kaskady

Pod zamyślonych iw czarne arkady!



O, bez skrzypcowych łkań

Tańce gwiazd pod oponą niebiosów,

O, pląsy, pełne migotań i drgań

Świetlaków wśród kwiecia zapomnień i wrzosów!



Lubicie kamelie,

- Ofelie?

Akacjowe puchy

Czekające na wiatrów podmuchy,

- Izydoro,

- Lenoro?

Na szkarłatach królewskich lilie,

- Emilie?

Tuberozy, co czarem odurzeń tchną,

- Ninon?



O, korowody umarłych cieni

- Ofelie, Izydora, Lenora, Emilie, Ninon - 

Wśród wirowań eterów przestrzeni

O, płynące kaskady

Pod zamyślonych iw czarne arkady!



Księżyca łódź pomyka w dal,

Unosząc kwieciarkę w zaświaty - 

Mróz warzy kwiaty,

- Kamelie, akacje, lilie, tuberozy - 

Najdroższych kwiatów jakżeż jej żal!



O, bez skrzypcowych łkań

Tańce gwiazd pod oponą niebiosów,

O, pląsy, pełne migotań i drgań

Świetlaków wśród kwiecia zapomnień i wrzosów!



                                   (przeł. S. Korab Brzozowski)