Objęłaś życie moje w posiadanie... (wiersz klasyka)

Objęłaś życie moje w posiadanie

I zapachniały mi czary twych włosów...

Lecz wnet w rozłączeń rzuciłaś otchłanie

Żyjącą miłość mą, słoneczność losów!



I nigdy sen już nie zamknie mi powiek,

I ciągle słyszę serca swego bicie,

I będę jako tajemniczy człowiek,

Który po śmierci patrzy w swoje życie...







(Węglem smutku i zgryzoty - VII)