A przede wszystkim ty, więcej pokory
W sobie na przyszłość miej. Nie bądź tak skory
Do wykrzykników: Słońce! Szczyty! Lazury!
Bo jeśli orłów mieszkaniem są góry,
To wiedz, że także są miejscem żałoby,
Na którym ludów rzesza stawia - groby...
(A gdyby ojciec twój miał tam swą trumnę,
Czybyś ty często szedł na wichry dumne?)
Patrz się na jezior spokojne zwierciadło:
Anielsko wierne odbija widziadło
Wysokich światów, a tak pełne ciszy,
Iż dusza twoja wyraźnie usłyszy,
Jak cicho szepczą, śląc wonne ofiary,
Śnieżystej lilii kwiat i nenufary...
Domus aurea XI (A przede wszystkim ty...)
Korab-Brzozowski Wincenty
Inne teksty autora
Korab-Brzozowski Wincenty