Naucz się dziwić (wiersz klasyka)

Naucz się dziwić w kościele,

że Hostia Najświętsza tak mała,

że w dłonie by ją schowała

najniższa dziewczynka w bieli,



a rzesza przed nią upada,

rozpłacze się, spowiada---



że chłopcy z językami czarnymi od jagód---

na złość babciom wlatują półnago---

w kościoła drzwiach uchylonych

milkną jak gawrony,

bo ich kościół zadziwia powagą



I pomyśl--- jakie to dziwne,

że Bóg miał lata dziecinne,

matkę, osiołka, Betlejem



Tyle tajemnic, dogmatów,

Judaszów, męczennic, kwiatów

i nowe wciąż nawrócenia



Że można nie mówiąc pacierzy

po prostu w Niego uwierzyć

z tego wielkiego zdziwienia