Dwie chorągwie (wiersz klasyka)

Przez ten rodowód

Przez ten sejmik słów

Pełen zgiełku Harasymowiczów

Idąc jak przez

Wojsk ulicę

Czy mam przerąbać szablą

Na pół ten stół

Czy mam go spalić

Jak Gonta - dwór

Razem z pradziadów portretami

Którym podkręca wąsa

Moja świadomość



Czy mam zakopać w ziemi

Krzywą szablę fantazji



Chyba że

Jak pradziadowie

Dwie chorągwie

Jak przy namiocie

Zatknę przy stole



Jedną

Z lackim Karolem

Krasną drugą

Z Archaniołem