Recuerdo (wiersz klasyka)

Byliśmy tacy zmęczeni i tak nas bawiło ogromnie,

Że spędzamy noc na tym kursującym wahadłowo promie;

Nie było tam nic prócz światła żarówek i woni stajni,

Ale dla nas prom był kominkiem i blatem stołu w jadalni,

I szczytem wzgórza, na którym leżeliśmy w świetle gwiazd,

I buczki buczały przez mgłę, i tak szybko rozjaśniał się brzask.

Byliśmy tacy zmęczeni i tak nas bawiło ogromnie,

Że noc nam upływa na tym kursującym wahadłowo promie;

Ty zjadłeś jabłko, ja gruszkę — w każdej z dwu papierowych toreb

Mieliśmy ich po tuzinie, kupionych na brzegu wieczorem —

I niebo bladło, i w chłodnym powiewie brezent łopotał,

I słońce, studzienne wiadro, ociekało kroplami złota.

Byliśmy tacy zmęczeni i tak nas bawiło ogromnie,

Żeśmy spędzili noc na tym kursującym wahadłowo promie;

I okrzykiem "Dzień dobry!" przebudziliśmy zakutaną w chustkę

Kioskarkę i kupili gazetę, żeby czymś ucieszyć staruszkę,

I nie wierzyła, że dla niej są te jabłka i gruszki z promu,

I wszystkie nasze pieniądze, oprócz drobnych na metro do domu.

Przełożył Stanisław Barańczak

_____________________________________________________________

Edna St. Vincent Millay (ur. 22 lutego 1892, zm. 19 października 1950) – amerykańska poetka, dramaturg, była pierwszą kobietą która zdobyła nagrodę Pulitzera w kategorii poezja. Była również znana z niekonwencjonalnego, artystycznego stylu życia i jej fascynacji ludźmi. W pracy artystycznej korzystała z pseudonimu Nancy Boyd.