Literatura

Na drodze San Romano (wiersz klasyka)

André Breton

Poezję uprawia się w łóżku tak jak miłość

Jej rozrzucona pościel jest jutrzenką rzeczy
Poezję uprawia się w lasach

Ona ma całą przestrzeń jakiej potrzebuje
Nie zwyczajną lecz inną stwarzaną

              Oka kani
              Rosy na widełkach skrzypu
              Wspomnienia pewnej butelki traminera
              Oszronionej na srebrnej tacy
              Wysokiego pręta turmalinu na morzu
              Drogi przygody umysłu
              Która wspina się stromo
              Przystanek - i natychmiast zarasta

Tego nie wykrzykuje się na dachach
Nie uchodzi zostawiać drzwi na oścież
Lub wzywać świadków

              Ławice ryb żywopłoty sikorek
              Szyny przy wjeździe na wielki dworzec
              Odbicia dwóch brzegów rzeki
              Bruzdy w miękiszu chleba
              Pęcherzyki na powierzchni strumienia
              Dni kalendarza
              Dziurawiec

Aktu miłości i aktu poezji
Nie da się pogodzić
Z czytaniem na głos gazety

              Co znaczy promień słońca
              Niebieskie światło związujące błyski
                           na siekierze drwala
              Nić latawca w kształcie serca lub niewodu
              Rytmiczne klaskanie ogona bobra
              Skwapliwość błyskawicy
              Sypnięcie cukierków z wysokości starych
                           schodów
              Lawina

Wylęgarnia uroków
Nie panowie to nie jest Departament
Ani wyziewy koszar w niedzielę wieczorem

              Przezroczyste figury taneczne ponad
                           kałużami
              Oddzielenie ciała kobiety od ściany
                           przy pomocy dźgnięcia sztyletem
              Jasne spirale dymu
              Twoje loki
              Wypukłość gąbki z okolic Filipin
              Zasznurowany wzorem koralowy wąż
              Bluszcz wstępujący w ruiny
              Ona ma cały czas przed sobą

Zespolenie z poezją zespolenie ciał
Dopóki trwa
Broni wszelkiego wejrzenia w nędzę świata.

 

przeł. Krystyna Rodowska

 

 

 

______________________________________________________________________

 

André Breton (ur. 19 lutego 1896 w Tinchebray, zm. 28 września 1966 w Paryżu) – francuski pisarz, poeta, eseista i krytyk sztukiteoretyk surrealizmu. Przywódca ruchu surrealistycznego, najbardziej znany jako twórca trzech manifestów surrealistycznych (19241930,1946), i książek Nadja (1928), Szalona miłość (1937). Należał do czołowych postaci wywierających wpływ na ocenę sztuk plastycznych i literackich XX w.

 


przysłano: 28 września 2012 (historia)

André Breton


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca