Ja dziękuję panu
panie Janie Christianie
za bardzo dziecinne bajanie.
Za kominiarczyka co kochał się w pasterce.
Za słowika –
że miał żywe serce.
Za szkiełko królowej Śniegu.
I za smutny los żołnierza cynowego.
Za księżniczkę na ziarnku grochu.
Za Cień
który trwa przy mnie wszędzie.
I za każde brzydkie kaczątko
co wie teraz
że łabędziem
będzie.
_____________________________________________________________
Joanna Kulmowa – (ur. 1928), poetka, reżyser teatr.; w poezji łączy liryzm
z dowcipem i elementami groteski (m.in. zbiory Fatum na zakręcie 1957,
Trefnisiem będąc 1978; Wiersze wybrane 1954-1979 1988); słuchowiska,
utwory dla dzieci i młodzieży (Zagubione światełko 1990); oryginalne widowiska
słowno-muzyczne.