Kiedy skończy się świat, wezmę twoją kościaną główkę
i moja skroń rozpozna twoje pieszczoty poprzez piasek.
Zaśniemy tak, a czuwać będzie szum sosen
i piasek będzie czuwał, i zasypiał, i pieścił białymi dłońmi.
Prześpimy piasek, piasek i wodę,
Prześpimy się przez piasek aż do dna świata.
Prześpimy cały piasek, cały płacz i całe morze.
Prześpimy sosny, mały domek i świecę, aż wszystko zgaśnie.
tłum. Łukasz Sommer
z tomu „Tahdon sinun kuulevan”, 1954